Dziś nietypowy podcast. 
Przedstawiamy Wam zapis rozważań o Adwencie, którymi podzielili się z nami trzej duchowni pochodzący z trzech tradycji chrześcijańskich.

O Adwencie mówili i modlili się z nami: 
ks. dr Andrzej Tulej, Kościół Rzymskokatolicki 
ks. dr Doroteusz Sawicki, Prawosławny Kościół Autokefaliczny RP
Ks. dr Grzegorz Giemza, Kościół Ewangelicko-Augsburski

Rozmowę prowadził ks. Piotr Gaś, proboszcz parafii Ewangelicko-Augsburskiej św. Trójcy w Warszawie.

„W Kościele Prawosławnym nie ma Adwentu, jest Post – mówił ks. Sawicki – Post, który jest „wyjściem naprzeciw”. A więc światło jest tutaj także bardzo wskazane, bo jeżeli chcemy iść poprzez mroki tego świata ku światłości Królestwa Bożego (a to jest przecież spotkanie z Chrystusem, w Betlejem) to trzymanie w ręku światła jest bardzo wskazane. 
Dodatkowo Kościół Prawosławny traktuje post jako swego rodzaju przejście przez ogień ku Paruzji. Pamiętamy te słowa z Apokalipsy, że świat zostanie przemieniony przez ogień”.

„W Kościele katolickim, w okresie Adwentu, akcent nie jest położony na Poście – przypomina ks. Tulej – […] A więc na co chce zwrócić Kościół Katolicki uwagę przede wszystkim w okresie Adwentu? Mówi o radości. […] Tak widzimy ten czas, by przygotować się do przyjęcia łaski, czy łask, Bożego Narodzenia. Chodzi o wewnętrzną przemianę. I wszystko, co się dzieje w Adwencie ma temu służyć”.

„Adwent to czas oczekiwania – przypomina ks. Giemza, który cytuje jedną z pieśni śpiewanych w czasie nabożeństw w kościołach ewangelickich -’Chrystusowe przyjście to czworakie przyjście. Pierwsze w ciele było, drugie serc tyczyło, trzecie gdy skonanie, czwarte Zmartwychwstanie'. 
Spotkanie z Bogiem jest zawsze wielopłaszczyznowe i doświadczanie Boga jest zawsze wielopłaszczyznowe. […] „

Całość spotkania w naszym podcaście.
Zapraszamy do słuchania!

„Chyba po raz pierwszy ludzkość znalazła się w takiej sytuacji, że czyniąc wiele dobrych rzeczy […] w swojej niczym nieograniczonej żądzy, żeby mieć i żeby być, kosztem nawet innych i świata, dąży do tego, byle tylko jemu/jej było dobrze.
[…]
Po raz pierwszy człowiek, który w rzeczywistym czasie potrafi się poruszać w przestrzeni globalnej, zyskał taką moc, która wpływa nawet na siły przyrody. 
Boimy się. 
Jak to zatrzymać?
Kto pierwszy się cofnie, żeby nie stracić „przewagi nad innymi?” – pyta ks. Piotr Gaś w rozważaniu w pierwszej niedzieli w Adwencie.

Teksty liturgiczne: Za 9,9-10; Mt 21,1-11; Rz 13,8-12

Całośc nabożeństwa z pierwszej niedzieli w Adwencie na naszym kanale wideo, na YouTube. Wystarczy kliknąć w ten link.

W ostatnią niedzielę roku kościelnego ks. Piotr Gaś rozważa dla nas tzw „Przypowieść o pannach mądrych i głupich”.

„Perspektywiczne myślenie. To zadziwiające, że w sprawach ziemskich chcemy i potrafimy planować. Planujemy terminy, wpisujemy je, zarządzamy – jak mówimy – swoim kalendarzem. Przygotowujemy się do wielu terminów. 
Czasem całe życie poświęcamy na ciężką pracę, by zrealizować zwoje zamierzenia, plany. 
Tymczasem ucieka nam jeden termin, o którym dzisiaj słyszymy. Termin wesela, spotkania z Panem, który może być najweselszym, najwspanialszym dniem, kończącym nasze życie, tu, na ziemi, jednocześnie rozpoczynającym wspaniały czas, o którym słyszeliśmy w […] Lekcji i w Ewangelii.
Co więc sprawia, że w sprawie tego wesela, które jest przed nami, na które Chrystus nas zaprasza, jesteśmy tak ospali, gnuśni czasem?”

Teksty liturgiczne: Iz 65,17-19(20-22)23-25; Obj 21,1-7; Mt 25,1-13

Całe nabożeństwo w naszym kanale YouTube – wystarczy kliknąć.

„[…] wielokrotnie, nie tylko w Księdze Hioba, ale i w innych tekstach natchnionych, w Starym i Nowym Testamencie, wyraźnie czytamy, że Bóg zna człowieka, i to każdego, po imieniu. To znaczy, że Bóg z każdym ma osobistą relację. 
Choćbym się czuł jak robak; choćbym się czuł jak najmniejszy z najmniejszych, najgorszy z najgorszych; choćbym uznał, że jestem ostatnim spośród ostatnich, Bóg nie zapomina o tym najbardziej ostatnim. 
Czyż Ewangelia dzisiaj nie przypomina nam o tym? 
„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych…, jak tam było dalej?… najmniejszych, mnie uczyniliście.'
Wielki Bóg utożsamia się z człowiekiem i choć go doświadcza, przyciska, […], ten Bóg utożsamia się z takim człowiekiem i mówi, że jest”.

Ksiądz Piotr Gaś rozważał dziś dla nas fragmenty 14 rozdziału Księgi Hioba.

Wszystkie czytania liturgiczne na przedostatnią niedzielę roku kościelnego: Rz 14,(1–6)7–13; Mt 25,31-46; Hi 14,1–6(7–12)13(14)15–17

A całe nabożeństwo, w formie wideo, dostępne jest pod tym linkiem.

„[…] nasze bycie na tej Ziemi to nie jest tylko bierne przemieszczanie czasu i przestrzeni, ale i aktywne, które nie polega na pracy, odpoczynku, spaniu, jedzeniu. Ale polega na takiej pracy, takim odpoczynku, takim przyjmowaniu wszystkiego, co składa się na nasze życie […] by w tym wszystkim Bóg był uwielbiony. I by przez to, jacy jesteśmy w tym świecie, zajaśniało światło Chrystusowe” – mówił w trzecią niedzielę przed końcem roku kościelnego ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne: Mi 4,1-5(7b); Rz 8,18-25; Łk 6,27–38

Nabożeństwo w wersji wideo znajdą Państwo na naszym kanale YouTube, „Luteranie w Warszawie”, pod tym linkiem:

„[…] zauważmy, że historia Noego to jest ważne wskazanie, że Bóg odrzuca wszystko, co jemu sprzeciwione, zbuntowane przeciw niemu. 
Kładzie kres wszelkiemu złu, które nie tylko niszczy człowieka, ale i stworzenie.
Bóg mówi: nie.
Bóg nie jest niedowidzącym dziadkiem z długą białą brodą, siedzącym gdzieś na wysokościach, którego można oszukać, bo niedowidzi. Albo jest przygłuchawy. Albo wydaje się zbyt mocno dotknięty niesprawnością wieków i tysiącleci, które ciążą na nim, by zareagować na cokolwiek. 
Historia Noego pokazuje nam, że Bóg może powiedzieć i mówi: „nie! Tak nie może być!”
Ale historia Noego jest też obrazem szukania ocalenia człowieka” – mówił dziś ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne: 2 Kor 3,3-6(7-9); Mk 10,2-9(10-12)13-16; 1 Mż 8,18–22; 9,12–17

Zapraszamy do obejrzenia całego nabożeństwa w wersji wideo. Wystarczy kliknąć link:

„Słuchaj Izraelu! PAN jest naszym Bogiem, PAN jedyny! Będziesz miłował PANA, twego Boga, z całego serca i z całej swojej duszy i z całej swojej siły”

Ten fragment z 5 Księgi Mojżeszowej, z rozdziału 6, był podstawą rozważania, które w kościele Św. Trójcy w Warszawie, w Pamiątkę Reformacji, 31 października 2019 roku poprowadził ks. Grzegorz Giemza, dyrektor Polskiej Rady Ekumenicznej.

Ks. Giemza podkreślał, że słowa z piątej Księgi Mojżeszowej są podstawą całego judaizmu. Mówił także o Biblii i jej roli dzisiaj, dla nas:

„Dzisiaj też poszukujemy różnego rodzaju norm, według których możemy funkcjonować, układać swoje życie, rozstrzygać swoje problemy.
Reformacja wskazała na to, że Biblia jest taką normą dla naszego życia. 
Z tego wyrosła także nauka o usprawiedliwieniu. O tym, że człowiek jest bezradny wobec grzechu, że człowiek nie ma siły, żeby sam dotrzeć do zbawienia. Nie jest w stanie na to ani zapracować, ani zarobić. Wysiłki, nawet najlepsze, wydają się niewystarczające.
To, że Zbawienie, łaska, Boże zlitowanie się, Boże zwrócenie się do człowieka jest związane z Jego miłością, z Jego nastawieniem do nas. Z tym, że to On wybiera, że to On nas wybrał. Że to On nas stworzył. Że to on działa”.

Teksty liturgiczne na Pamiątkę Reformacji: Rz, 3,21-28, Mt, 5, 1-10(11-12), 5Mż, 6,4-9

Całe nabożeństwo na naszym kanale YouTube

„Nasza mentalność, nasze myślenie, czasem są jednym z największych ciężarów i jedną z największych barier, które sprawiają, że nie potrafimy inaczej patrzeć na świat, przekraczać pewnych progów, by zmieniać nasze myślenie i myślenie świata na lepsze.
Uprzedzenia, osądy, budowanie murów, różnego rodzaju barier, które czasem nam dają lepsze samopoczucie, bez zważania na to, że inni mogą z tego powodu cierpieć, to jest coś, co nam od wieków towarzyszy, co pozostaje po dzień dzisiejszy” – mówił w rozważaniu ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne na 19 niedzielę po Świętej Trójcy to:
2 Mż 34, 4-10, J 5, 1-16, Jk 5, 13-16

Cale nabożeństwo w naszym kanale YouTube, pod tym linkiem:

W niedzielnym rozważaniu opartym na fragmencie listu Jakubowego ks. Piotr Gaś nie skupia się na nauce o usprawiedliwieniu. Skłania nas za to do zastanowienia się nad naszym stosunkiem do… Boga i przywołuje Dziesięcioro Przykazań.

„Mamy więc wskazania[…], które dotyczą tych relacji wertykalnych, między Bogiem a człowiekiem, niebem i ziemią. I są też przykazania, wskazania, które dotyczą tych relacji horyzontalnych, pomiędzy człowiekiem i człowiekiem, w relacjach ziemskich. […] Współcześnie wracamy do starych dylematów […] Jeśli współczesny człowiek chce żyć wedle pewnych uniwersalnych wskazań, także etycznych, bardzo często odwołuje się do wskazań i akceptuje przykazania Boże w relacji między człowiekiem a człowiekiem. 
A gdzie Bóg?
Wydaje się wielu, że przecież jeśli jestem porządnym człowiekiem, nie kradnę, nie zabijam, nie oszukuję, nie mówię fałszywego świadectwa i jeszcze parę innych wskazań wypełniam, nie szkodzę nikomu. Mówiąc krótko: jestem w porządku.
W Boga nie wierzę. Bóg jest kimś niepoznawalnym. 
W związku z tym staram się żyć porządnie z nadzieją, że kiedyś stanę przed Bogiem i Bóg to uwzględni. 
Jesteśmy więc w takich samych okolicznościach i przy takiej postawie podobni do owego człowieka, o którym dziś słyszymy w Ewangelii”.

Teksty liturgiczne z 18 niedzieli po Trójcy to: 2 Mż 20, 1-17, Mk 10, 17-27, Jk 2,14-26

A całe nabożeństwo jest do obejrzenia pod tym linkiem:

„Zadziwiające jest to, że ci, którzy deklarują wiarę, nie zawsze pozostają wierzącymi.
Nie zawsze ci, którzy rozpoczynają drogę z Bogiem i na niego się powołują, pozostają wierni jego Słowu. 
Czasem mają usta pełne Boga, ale ich drogi są zaprzeczeniem deklaracji, które składają. 
Czasem próbują Boże drogi racjonalizować, zmieniać, dostosowywać też do swoich potrzeb i wyobrażeń.
Wydaje im się, że pomagają w ten sposób Bogu i bronią jego sprawy”.

Wraz z księdzem Piotrem Gasiem zapraszamy do wysłuchania rozważania Słowa Bożego zawartego w 2. rozdziale Księgi Jozuego.

Całe nabożeństwo na naszym kanale YouTube. Wystarczy kliknąć!