Niebiosa rozwieją się jak dym, ziemia rozpadnie się jak szata, a jej mieszkańcy poginą jak komary, lecz moje zbawienie będzie trwać wiecznie. Iz 51,6

Jezus powiedział: Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Łk 21,33

Pan wysłuchał naszego głosu i wejrzał na naszą udrękę i mozół oraz na nasz ucisk. 5 Mż 26,7

Czy Bóg nie obroni swoich wybranych, którzy wołają do Niego dniem i nocą? Czy będzie długo zwlekał? Łk 18,7 (BE)

Czy zwiedziecie Boga, jak się zwodzi ludzi? Hi 13,9

Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? 2 Kor 13,5

Ty jedynie znasz serca wszystkich synów ludzkich. 1 Krl 8,39

Sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne, i dobrą nadzieję z łaski, niech pocieszy serca wasze i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i w dobrym słowie. 2 Tes 2,16-17

Rzekł Bóg Salomonowi: Proś, co ci mam dać? (…) Odpowiedział Salomon: Daj przeto twemu słudze serce rozumne, aby umiał sądzić twój lud, rozróżniać między dobrem i złem. 1 Krl 3,5.9

Paweł Pisze: O to modlę się, aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w poznanie i wszelkie doznanie, abyście umieli odróżniać to, co słuszne, od tego, co niesłuszne. Flp 1,9-10

Boże, na własne uszy słyszeliśmy, ojcowie nasi opowiadali nam o dziele, którego dokonałeś za dni ich, w czasach dawnych. Ps 44,2

Maria, usiadłszy u nóg Pana, słuchała jego słowa. Łk 10,39

„Muzyka wiele mówi o nas, także współcześnie. Odzwierciedla stan naszych myśli, naszych emocji, naszego ducha, wartości, które wyznajemy” – przypominał ks. Piotr Gaś w rozważaniu w czasie nabożeństwa w niedzielę Cantate. 

Tekst kazalny: 2 Krn 5, 2-5 (6-11) 12-14

Całe nabożeństwo, w formie wideo, dostępne na kanale „Luteranie w Warszawie”

Pan, twój Bóg, błogosławił cię w każdym dziele rąk twoich. 5 Mż 2,7

Od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny. 1 Kor 4,2

Niech zstąpi na mnie miłosierdzie twoje, abym żył. Ps 119,77

Teściowa Szymona leżała w gorączce i zaraz powiedziano mu o niej. I przystąpiwszy, ujął ją za rękę i podniósł ją; i opuściła ją gorączka, i usługiwała im. Mk 1,30-31