Zapłonęła już czwarta świeca w wieńcu adwentowym. Boże Narodzenie już blisko.
O wolności od lęku, świetle świecy i świetle Narodzenia Pana mówi w życzeniach skierowanych do zboru i wszystkich słuchających „W poszukiwaniu Słowa” ks. Piotr Gaś z kościoła Ewangelicko-Augsburskiego Kościoła Św. Trójcy w Warszawie
Błogosławionych Świąt!
„Siostry i bracia, dlaczego uciekacie przed Bogiem?” – pyta, rozważając słowa Ewangelisty Łukasza, ksiądz Piotr Gaś – „Albo dlaczego słuchając, pozostawiacie to, co jest do was kierowane poprzez czytania i wykład Słowa, jako coś, co po prostu tak sobie płynie? Bez reakcji. To, co zapowiadał Jan Chrzciciel i co stało się, choć stało się lokalnie i w tamtym czasie, w swojej mocy i skutkach obejmuje także nasz czas. Bo Ten, który przyszedł, jest Panem poza czasem. I nikt już tego nie zmieni”.
Teksty liturgiczne 3 niedzieli w Adwencie: Iz 40,1-11; 1 Kor 4,1-5; Łk 3,(1.2)3-14(15-17)18(19.20)
Nabożeństwo na YouTube, do zobaczenia w wersji wideo, pod tym linkiem.
TŁUMACZENIE KAZANIA ZNAJDĄ PAŃSTWO W TYM LINKU!
„Kim on jest, Jezus z Nazaretu? – pyta ks. dr Volker Feigle, z katedry ewangelickiej w Berlinie – Dziwak, głupiec, marzyciel, niektórzy mówią i odwracają się, kręcąc głowami. Uczestnik zamieszek, bluźnierca, buntownik, mówią inni i obmyślają swoje plany. Inni ludzie mówią: „Wspaniały facet, wzór do naśladowania we wszystkich dziedzinach życia, opiekował się biednymi i był na krzyżu. Nic więcej.”
Kim on jest dla nas? Dla Ciebie? Dla mnie?
Co byś powiedział, gdyby ktoś zapytał cię, na czyje przyjście przygotowujecie się wy chrześcijanie w tych tygodniach? Prawdopodobnie walczylibyśmy ze słowami. Przynajmniej ja walczę o słowa, ponieważ nie lubię przychodzić tak szybko ze wszystkimi teologicznymi sloganami. Jąkam się. Błądzę po omacku.
Może w ten sposób: Jezus to Ten, kto porusza się w Jerozolimie, wyrzeka się swojej mocy, a jednak jest pełen mocy. Mówi o pojednaniu, nie będąc słabym. Daje się dotknąć nędzy poszczególnych ludzi i obiecuje sprawiedliwość dla wszystkich. Mówi do ludzi tak bardzo, że żałują i zaczynają od nowa. Prowokuje władców, kwestionuje pewność i przewraca hierarchie do góry nogami. Udaremnia ich krwawe gry i doprowadza ich do szału. Denerwuje miasto, ponieważ nikt, kto go spotka, nie może pozostać obojętny. Staje się bezbronny, bezsilny i delikatny jak dziecko. On jest tym, który rozdaje zaufanie. Kto chce do nas przyjść i puka do zamkniętych drzwi i serc. Kocha każdą istotę ludzką, w taki sposób, że każdy, kto się otworzy, jest pewien, że śmierć nie może mu zaszkodzić. On jest Żywym, z którym życie może zacząć się od nowa.
Tyle minut rozważań Słowa dobry Bóg pozwolił nam przekazać Wam do wysłuchania!
Dziękujemy za każdą wysłuchaną minutę.
Przypominamy także, jak można nas słuchać.
Dziś nietypowy podcast.
Przedstawiamy Wam zapis rozważań o Adwencie, którymi podzielili się z nami trzej duchowni pochodzący z trzech tradycji chrześcijańskich.
O Adwencie mówili i modlili się z nami:
ks. dr Andrzej Tulej, Kościół Rzymskokatolicki
ks. dr Doroteusz Sawicki, Prawosławny Kościół Autokefaliczny RP
Ks. dr Grzegorz Giemza, Kościół Ewangelicko-Augsburski
Rozmowę prowadził ks. Piotr Gaś, proboszcz parafii Ewangelicko-Augsburskiej św. Trójcy w Warszawie.
„W Kościele Prawosławnym nie ma Adwentu, jest Post – mówił ks. Sawicki – Post, który jest „wyjściem naprzeciw”. A więc światło jest tutaj także bardzo wskazane, bo jeżeli chcemy iść poprzez mroki tego świata ku światłości Królestwa Bożego (a to jest przecież spotkanie z Chrystusem, w Betlejem) to trzymanie w ręku światła jest bardzo wskazane.
Dodatkowo Kościół Prawosławny traktuje post jako swego rodzaju przejście przez ogień ku Paruzji. Pamiętamy te słowa z Apokalipsy, że świat zostanie przemieniony przez ogień”.
„W Kościele katolickim, w okresie Adwentu, akcent nie jest położony na Poście – przypomina ks. Tulej – […] A więc na co chce zwrócić Kościół Katolicki uwagę przede wszystkim w okresie Adwentu? Mówi o radości. […] Tak widzimy ten czas, by przygotować się do przyjęcia łaski, czy łask, Bożego Narodzenia. Chodzi o wewnętrzną przemianę. I wszystko, co się dzieje w Adwencie ma temu służyć”.
„Adwent to czas oczekiwania – przypomina ks. Giemza, który cytuje jedną z pieśni śpiewanych w czasie nabożeństw w kościołach ewangelickich -‚Chrystusowe przyjście to czworakie przyjście. Pierwsze w ciele było, drugie serc tyczyło, trzecie gdy skonanie, czwarte Zmartwychwstanie’.
Spotkanie z Bogiem jest zawsze wielopłaszczyznowe i doświadczanie Boga jest zawsze wielopłaszczyznowe. […] „
Całość spotkania w naszym podcaście.
Zapraszamy do słuchania!
„Chyba po raz pierwszy ludzkość znalazła się w takiej sytuacji, że czyniąc wiele dobrych rzeczy […] w swojej niczym nieograniczonej żądzy, żeby mieć i żeby być, kosztem nawet innych i świata, dąży do tego, byle tylko jemu/jej było dobrze.
[…]
Po raz pierwszy człowiek, który w rzeczywistym czasie potrafi się poruszać w przestrzeni globalnej, zyskał taką moc, która wpływa nawet na siły przyrody.
Boimy się.
Jak to zatrzymać?
Kto pierwszy się cofnie, żeby nie stracić „przewagi nad innymi?” – pyta ks. Piotr Gaś w rozważaniu w pierwszej niedzieli w Adwencie.
Teksty liturgiczne: Za 9,9-10; Mt 21,1-11; Rz 13,8-12
Całośc nabożeństwa z pierwszej niedzieli w Adwencie na naszym kanale wideo, na YouTube. Wystarczy kliknąć w ten link.
W ostatnią niedzielę roku kościelnego ks. Piotr Gaś rozważa dla nas tzw „Przypowieść o pannach mądrych i głupich”.
„Perspektywiczne myślenie. To zadziwiające, że w sprawach ziemskich chcemy i potrafimy planować. Planujemy terminy, wpisujemy je, zarządzamy – jak mówimy – swoim kalendarzem. Przygotowujemy się do wielu terminów.
Czasem całe życie poświęcamy na ciężką pracę, by zrealizować zwoje zamierzenia, plany.
Tymczasem ucieka nam jeden termin, o którym dzisiaj słyszymy. Termin wesela, spotkania z Panem, który może być najweselszym, najwspanialszym dniem, kończącym nasze życie, tu, na ziemi, jednocześnie rozpoczynającym wspaniały czas, o którym słyszeliśmy w […] Lekcji i w Ewangelii.
Co więc sprawia, że w sprawie tego wesela, które jest przed nami, na które Chrystus nas zaprasza, jesteśmy tak ospali, gnuśni czasem?”
Teksty liturgiczne: Iz 65,17-19(20-22)23-25; Obj 21,1-7; Mt 25,1-13
Całe nabożeństwo w naszym kanale YouTube – wystarczy kliknąć.
„[…] wielokrotnie, nie tylko w Księdze Hioba, ale i w innych tekstach natchnionych, w Starym i Nowym Testamencie, wyraźnie czytamy, że Bóg zna człowieka, i to każdego, po imieniu. To znaczy, że Bóg z każdym ma osobistą relację.
Choćbym się czuł jak robak; choćbym się czuł jak najmniejszy z najmniejszych, najgorszy z najgorszych; choćbym uznał, że jestem ostatnim spośród ostatnich, Bóg nie zapomina o tym najbardziej ostatnim.
Czyż Ewangelia dzisiaj nie przypomina nam o tym?
„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych…, jak tam było dalej?… najmniejszych, mnie uczyniliście.’
Wielki Bóg utożsamia się z człowiekiem i choć go doświadcza, przyciska, […], ten Bóg utożsamia się z takim człowiekiem i mówi, że jest”.
Ksiądz Piotr Gaś rozważał dziś dla nas fragmenty 14 rozdziału Księgi Hioba.
Wszystkie czytania liturgiczne na przedostatnią niedzielę roku kościelnego: Rz 14,(1–6)7–13; Mt 25,31-46; Hi 14,1–6(7–12)13(14)15–17
A całe nabożeństwo, w formie wideo, dostępne jest pod tym linkiem.
„[…] nasze bycie na tej Ziemi to nie jest tylko bierne przemieszczanie czasu i przestrzeni, ale i aktywne, które nie polega na pracy, odpoczynku, spaniu, jedzeniu. Ale polega na takiej pracy, takim odpoczynku, takim przyjmowaniu wszystkiego, co składa się na nasze życie […] by w tym wszystkim Bóg był uwielbiony. I by przez to, jacy jesteśmy w tym świecie, zajaśniało światło Chrystusowe” – mówił w trzecią niedzielę przed końcem roku kościelnego ks. Piotr Gaś.
Teksty liturgiczne: Mi 4,1-5(7b); Rz 8,18-25; Łk 6,27–38
Nabożeństwo w wersji wideo znajdą Państwo na naszym kanale YouTube, „Luteranie w Warszawie”, pod tym linkiem:
„[…] zauważmy, że historia Noego to jest ważne wskazanie, że Bóg odrzuca wszystko, co jemu sprzeciwione, zbuntowane przeciw niemu.
Kładzie kres wszelkiemu złu, które nie tylko niszczy człowieka, ale i stworzenie.
Bóg mówi: nie.
Bóg nie jest niedowidzącym dziadkiem z długą białą brodą, siedzącym gdzieś na wysokościach, którego można oszukać, bo niedowidzi. Albo jest przygłuchawy. Albo wydaje się zbyt mocno dotknięty niesprawnością wieków i tysiącleci, które ciążą na nim, by zareagować na cokolwiek.
Historia Noego pokazuje nam, że Bóg może powiedzieć i mówi: „nie! Tak nie może być!”
Ale historia Noego jest też obrazem szukania ocalenia człowieka” – mówił dziś ks. Piotr Gaś.
Teksty liturgiczne: 2 Kor 3,3-6(7-9); Mk 10,2-9(10-12)13-16; 1 Mż 8,18–22; 9,12–17
Zapraszamy do obejrzenia całego nabożeństwa w wersji wideo. Wystarczy kliknąć link: