Dziś nietypowy podcast. 
Przedstawiamy Wam zapis rozważań o Adwencie, którymi podzielili się z nami trzej duchowni pochodzący z trzech tradycji chrześcijańskich.

O Adwencie mówili i modlili się z nami: 
ks. dr Andrzej Tulej, Kościół Rzymskokatolicki 
ks. dr Doroteusz Sawicki, Prawosławny Kościół Autokefaliczny RP
Ks. dr Grzegorz Giemza, Kościół Ewangelicko-Augsburski

Rozmowę prowadził ks. Piotr Gaś, proboszcz parafii Ewangelicko-Augsburskiej św. Trójcy w Warszawie.

„W Kościele Prawosławnym nie ma Adwentu, jest Post – mówił ks. Sawicki – Post, który jest „wyjściem naprzeciw”. A więc światło jest tutaj także bardzo wskazane, bo jeżeli chcemy iść poprzez mroki tego świata ku światłości Królestwa Bożego (a to jest przecież spotkanie z Chrystusem, w Betlejem) to trzymanie w ręku światła jest bardzo wskazane. 
Dodatkowo Kościół Prawosławny traktuje post jako swego rodzaju przejście przez ogień ku Paruzji. Pamiętamy te słowa z Apokalipsy, że świat zostanie przemieniony przez ogień”.

„W Kościele katolickim, w okresie Adwentu, akcent nie jest położony na Poście – przypomina ks. Tulej – […] A więc na co chce zwrócić Kościół Katolicki uwagę przede wszystkim w okresie Adwentu? Mówi o radości. […] Tak widzimy ten czas, by przygotować się do przyjęcia łaski, czy łask, Bożego Narodzenia. Chodzi o wewnętrzną przemianę. I wszystko, co się dzieje w Adwencie ma temu służyć”.

„Adwent to czas oczekiwania – przypomina ks. Giemza, który cytuje jedną z pieśni śpiewanych w czasie nabożeństw w kościołach ewangelickich -‚Chrystusowe przyjście to czworakie przyjście. Pierwsze w ciele było, drugie serc tyczyło, trzecie gdy skonanie, czwarte Zmartwychwstanie’. 
Spotkanie z Bogiem jest zawsze wielopłaszczyznowe i doświadczanie Boga jest zawsze wielopłaszczyznowe. […] „

Całość spotkania w naszym podcaście.
Zapraszamy do słuchania!

„Chyba po raz pierwszy ludzkość znalazła się w takiej sytuacji, że czyniąc wiele dobrych rzeczy […] w swojej niczym nieograniczonej żądzy, żeby mieć i żeby być, kosztem nawet innych i świata, dąży do tego, byle tylko jemu/jej było dobrze.
[…]
Po raz pierwszy człowiek, który w rzeczywistym czasie potrafi się poruszać w przestrzeni globalnej, zyskał taką moc, która wpływa nawet na siły przyrody. 
Boimy się. 
Jak to zatrzymać?
Kto pierwszy się cofnie, żeby nie stracić „przewagi nad innymi?” – pyta ks. Piotr Gaś w rozważaniu w pierwszej niedzieli w Adwencie.

Teksty liturgiczne: Za 9,9-10; Mt 21,1-11; Rz 13,8-12

Całośc nabożeństwa z pierwszej niedzieli w Adwencie na naszym kanale wideo, na YouTube. Wystarczy kliknąć w ten link.

W ostatnią niedzielę roku kościelnego ks. Piotr Gaś rozważa dla nas tzw „Przypowieść o pannach mądrych i głupich”.

„Perspektywiczne myślenie. To zadziwiające, że w sprawach ziemskich chcemy i potrafimy planować. Planujemy terminy, wpisujemy je, zarządzamy – jak mówimy – swoim kalendarzem. Przygotowujemy się do wielu terminów. 
Czasem całe życie poświęcamy na ciężką pracę, by zrealizować zwoje zamierzenia, plany. 
Tymczasem ucieka nam jeden termin, o którym dzisiaj słyszymy. Termin wesela, spotkania z Panem, który może być najweselszym, najwspanialszym dniem, kończącym nasze życie, tu, na ziemi, jednocześnie rozpoczynającym wspaniały czas, o którym słyszeliśmy w […] Lekcji i w Ewangelii.
Co więc sprawia, że w sprawie tego wesela, które jest przed nami, na które Chrystus nas zaprasza, jesteśmy tak ospali, gnuśni czasem?”

Teksty liturgiczne: Iz 65,17-19(20-22)23-25; Obj 21,1-7; Mt 25,1-13

Całe nabożeństwo w naszym kanale YouTube – wystarczy kliknąć.

„[…] wielokrotnie, nie tylko w Księdze Hioba, ale i w innych tekstach natchnionych, w Starym i Nowym Testamencie, wyraźnie czytamy, że Bóg zna człowieka, i to każdego, po imieniu. To znaczy, że Bóg z każdym ma osobistą relację. 
Choćbym się czuł jak robak; choćbym się czuł jak najmniejszy z najmniejszych, najgorszy z najgorszych; choćbym uznał, że jestem ostatnim spośród ostatnich, Bóg nie zapomina o tym najbardziej ostatnim. 
Czyż Ewangelia dzisiaj nie przypomina nam o tym? 
„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych…, jak tam było dalej?… najmniejszych, mnie uczyniliście.’
Wielki Bóg utożsamia się z człowiekiem i choć go doświadcza, przyciska, […], ten Bóg utożsamia się z takim człowiekiem i mówi, że jest”.

Ksiądz Piotr Gaś rozważał dziś dla nas fragmenty 14 rozdziału Księgi Hioba.

Wszystkie czytania liturgiczne na przedostatnią niedzielę roku kościelnego: Rz 14,(1–6)7–13; Mt 25,31-46; Hi 14,1–6(7–12)13(14)15–17

A całe nabożeństwo, w formie wideo, dostępne jest pod tym linkiem.

„[…] nasze bycie na tej Ziemi to nie jest tylko bierne przemieszczanie czasu i przestrzeni, ale i aktywne, które nie polega na pracy, odpoczynku, spaniu, jedzeniu. Ale polega na takiej pracy, takim odpoczynku, takim przyjmowaniu wszystkiego, co składa się na nasze życie […] by w tym wszystkim Bóg był uwielbiony. I by przez to, jacy jesteśmy w tym świecie, zajaśniało światło Chrystusowe” – mówił w trzecią niedzielę przed końcem roku kościelnego ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne: Mi 4,1-5(7b); Rz 8,18-25; Łk 6,27–38

Nabożeństwo w wersji wideo znajdą Państwo na naszym kanale YouTube, „Luteranie w Warszawie”, pod tym linkiem:

„[…] zauważmy, że historia Noego to jest ważne wskazanie, że Bóg odrzuca wszystko, co jemu sprzeciwione, zbuntowane przeciw niemu. 
Kładzie kres wszelkiemu złu, które nie tylko niszczy człowieka, ale i stworzenie.
Bóg mówi: nie.
Bóg nie jest niedowidzącym dziadkiem z długą białą brodą, siedzącym gdzieś na wysokościach, którego można oszukać, bo niedowidzi. Albo jest przygłuchawy. Albo wydaje się zbyt mocno dotknięty niesprawnością wieków i tysiącleci, które ciążą na nim, by zareagować na cokolwiek. 
Historia Noego pokazuje nam, że Bóg może powiedzieć i mówi: „nie! Tak nie może być!”
Ale historia Noego jest też obrazem szukania ocalenia człowieka” – mówił dziś ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne: 2 Kor 3,3-6(7-9); Mk 10,2-9(10-12)13-16; 1 Mż 8,18–22; 9,12–17

Zapraszamy do obejrzenia całego nabożeństwa w wersji wideo. Wystarczy kliknąć link:

„Słuchaj Izraelu! PAN jest naszym Bogiem, PAN jedyny! Będziesz miłował PANA, twego Boga, z całego serca i z całej swojej duszy i z całej swojej siły”

Ten fragment z 5 Księgi Mojżeszowej, z rozdziału 6, był podstawą rozważania, które w kościele Św. Trójcy w Warszawie, w Pamiątkę Reformacji, 31 października 2019 roku poprowadził ks. Grzegorz Giemza, dyrektor Polskiej Rady Ekumenicznej.

Ks. Giemza podkreślał, że słowa z piątej Księgi Mojżeszowej są podstawą całego judaizmu. Mówił także o Biblii i jej roli dzisiaj, dla nas:

„Dzisiaj też poszukujemy różnego rodzaju norm, według których możemy funkcjonować, układać swoje życie, rozstrzygać swoje problemy.
Reformacja wskazała na to, że Biblia jest taką normą dla naszego życia. 
Z tego wyrosła także nauka o usprawiedliwieniu. O tym, że człowiek jest bezradny wobec grzechu, że człowiek nie ma siły, żeby sam dotrzeć do zbawienia. Nie jest w stanie na to ani zapracować, ani zarobić. Wysiłki, nawet najlepsze, wydają się niewystarczające.
To, że Zbawienie, łaska, Boże zlitowanie się, Boże zwrócenie się do człowieka jest związane z Jego miłością, z Jego nastawieniem do nas. Z tym, że to On wybiera, że to On nas wybrał. Że to On nas stworzył. Że to on działa”.

Teksty liturgiczne na Pamiątkę Reformacji: Rz, 3,21-28, Mt, 5, 1-10(11-12), 5Mż, 6,4-9

Całe nabożeństwo na naszym kanale YouTube

„Nasza mentalność, nasze myślenie, czasem są jednym z największych ciężarów i jedną z największych barier, które sprawiają, że nie potrafimy inaczej patrzeć na świat, przekraczać pewnych progów, by zmieniać nasze myślenie i myślenie świata na lepsze.
Uprzedzenia, osądy, budowanie murów, różnego rodzaju barier, które czasem nam dają lepsze samopoczucie, bez zważania na to, że inni mogą z tego powodu cierpieć, to jest coś, co nam od wieków towarzyszy, co pozostaje po dzień dzisiejszy” – mówił w rozważaniu ks. Piotr Gaś.

Teksty liturgiczne na 19 niedzielę po Świętej Trójcy to:
2 Mż 34, 4-10, J 5, 1-16, Jk 5, 13-16

Cale nabożeństwo w naszym kanale YouTube, pod tym linkiem:

W niedzielnym rozważaniu opartym na fragmencie listu Jakubowego ks. Piotr Gaś nie skupia się na nauce o usprawiedliwieniu. Skłania nas za to do zastanowienia się nad naszym stosunkiem do… Boga i przywołuje Dziesięcioro Przykazań.

„Mamy więc wskazania[…], które dotyczą tych relacji wertykalnych, między Bogiem a człowiekiem, niebem i ziemią. I są też przykazania, wskazania, które dotyczą tych relacji horyzontalnych, pomiędzy człowiekiem i człowiekiem, w relacjach ziemskich. […] Współcześnie wracamy do starych dylematów […] Jeśli współczesny człowiek chce żyć wedle pewnych uniwersalnych wskazań, także etycznych, bardzo często odwołuje się do wskazań i akceptuje przykazania Boże w relacji między człowiekiem a człowiekiem. 
A gdzie Bóg?
Wydaje się wielu, że przecież jeśli jestem porządnym człowiekiem, nie kradnę, nie zabijam, nie oszukuję, nie mówię fałszywego świadectwa i jeszcze parę innych wskazań wypełniam, nie szkodzę nikomu. Mówiąc krótko: jestem w porządku.
W Boga nie wierzę. Bóg jest kimś niepoznawalnym. 
W związku z tym staram się żyć porządnie z nadzieją, że kiedyś stanę przed Bogiem i Bóg to uwzględni. 
Jesteśmy więc w takich samych okolicznościach i przy takiej postawie podobni do owego człowieka, o którym dziś słyszymy w Ewangelii”.

Teksty liturgiczne z 18 niedzieli po Trójcy to: 2 Mż 20, 1-17, Mk 10, 17-27, Jk 2,14-26

A całe nabożeństwo jest do obejrzenia pod tym linkiem: